Dit is dan afscheid
De urn staat te blinken in de zon. Jij bent as en herinnering. Jij zal aarde worden, violen en margrietjes en wormen, dat zal jij worden.
Wilde dingen
Grijze tas
We liepen langs de door december-lichtjes verwarmde stegen, de zoemende terrassen ...
Daar woont niemand
‘Rechts is de houtopslagplaats,’ zegt instructeur Boonen, zijn hand maakt een gebaar langs de lage gebouwen.
Een allerlaatste poging
(Ben zei altijd dat ik mijn plek op de wereld niet in durf te nemen)
Een steen vragen om geluk
Ze zag hem in de verte, de jongen, maar dacht er niet verder bij na.
Je lacht haar toe, even is zij daar
Naar het ziekenhuis fietsen op een vroege donderdagochtend in november.
Proletarisch winkelen
Olga zei dat ze iets had bedacht en ik zei: Ha, want Olga’s ideeën hadden me nog nooit teleurgesteld.
Taartje
Ik wilde die avond niet naar huis. Thuis was er niemand die op me wachtte.
Denzel
Denzel denkt aan een halfuur geleden en geeft gas.
Het Café op de Hoek
Danielle woonde in Linkeroever en werkte in het centrum van Antwerpen.
