Els Traets (°1984) vindt inspiratie in het observeren van toevallige passanten en het afluisteren van gesprekken in trams en treinen. Deze flarden puzzelt ze bij elkaar tot gedichten, waarvan ze hoopt dat ze nog even in je hoofd of je buik blijven zoemen na de laatste regel. Het liefst laat ze in haar gedichten de deur op een kier, om lucht en licht binnen te laten.