We gaan uit van het beste (4)
‘Why do I always have to rush?’ zegt de man terwijl hij zijn schoenen aantrekt op het bankje bij de voordeur.
Zonder titel
Politics en poëzie of kissing
Kissing is not for the fainthearted, un baiser c’est de la politique
Rode superreuzen
Baby’s Laten we maar geen baby’s meer maken. In deze wereld. Als die toch vergaat
Kussenkolonisatie
in speeksel zitten mineralen die je tandglazuur beschermen, weet je niet.
Aan het uiterste einde van Europa
‘En dan, wat dan?’ zegt mijn moeder aan de telefoon. ‘Je blijft er eenzaam achter, net als ik.’
Twaalf
Alweer twaalf doden, zeg ik, vier kinderen en een baby.
Ik ken een berg die op me wacht
De klinkende bellen van de geiten en schapen, en mijn brullende water vormen het achtergrondgeluid bij dit verhaal.
All you people are vampires
Met zijn vingertoppen ging hij over zijn ongeschoren wangen.
Meerkeuze
Blijkbaar laten ze sporen achter, de vliegen. Zwarte stipjes, ik hoor kleine tikjes als ze vallen.
De achtertuinen
Door de duisternis lijkt het licht in de keuken nog lichter te zijn. Het lijkt opzettelijk, alsof er iets gefilmd moet worden.
