papieren helden

Mijn moeder was net in een goede bui
toen de kat door het luik in de achterdeur stapte
zoals ik zelf door een luik in een achterdeur zou stappen
als ik een kat was en ons niet langer nodig had.

Ze legde haar hand op mijn schouder
alsof ze al veel langer begrepen had dat de kat
niet meer terug zou komen, en ook zei ze
dat pijn minder wordt wanneer
je die met iemand kunt delen.

Het wordt sowieso minder, zei ze
maar het wordt niet minder
en mijn moeder is al lang niet meer in een goede bui
ze loopt door het huis alsof ze iemand wil vermoorden
wordt nog eens stapelgek van zoveel gehuil.

Niet alleen jij hebt recht op verdriet, zegt ze
en alsof hij het met de kat op een akkoordje gooide
gaat ook mijn hamster er op een nacht
waar ik het deurtje vergat vandoor,
en al wat mijn moeder ‘s ochtends zegt is
dat dat het risico is met hamsters.
Ze zien een poortje en zetten het op een lopen,
ze zegt: Zo’n beest ruikt de lente natuurlijk ook.