papieren helden

Grijpen

Wij vertellen haar verhaal.
Wij kunnen er niet omheen.
Wij kunnen haar niet vergeten.
Wij zijn haar vergeten.

Kunnen vergeten is het mooist.
Kunnen vergeten doet pijn.

Wij zijn haar vergeten.
Ons maakt het niet uit.
Hou jezelf maar vast.

Wij zullen haar ogen nooit zien.
Wij zullen haar haar nooit zien.

Haar verhaal zal niemand horen.

Het is niet erg.
Ze houdt zichzelf vast.
In de greep van angst
voor iets dat niet bestaat.

Krab mij open

Ik wil de hitte voelen.
Hoe het mij kan verbranden.
Brandwonden krijg ik als cadeau.

Ik mis mijn verbrande huid.
De schilfers krab ik weg totdat het plekje begint te bloeden.

Na een paar dagen begin ik weer opnieuw.
Wonden moet je openkrabben.
Ik wil mijn wonden in het daglicht zien.

Nu denk ik aan mijzelf.
Nu denk ik aan de wonden die ik verzorg.