papieren helden

waarin ik tijdens het nemen van een bad
telkens verander in iets anders

I.

Eenmaal in bad
ben ik tweemaal alleen
Het eerst in de naakte badkamer

Het tweede dieper en lager

Niemand om een bad mee te nemen, bedoel ik
Na maanden verwaterd sociaal contact
word je het beu te praten over het oppervlak

Daarom ga ik zinken
totdat ik zelf bodem ben
ik word een nieuwsartikel
MAN VINDT ATLANTIS IN EIGEN BAD
of BLIJVEN ZINKEN, HOE DOET MEN DAT

Het stroomt mijn neus in
ik open mijn ogen naar een prikkend plafond

II.

Als het water me te veel wordt
condenseer ik tot nevel
En word ik vluchteling!!!
Ik trek naar een wolk waar
een eerste sigaret
mij meteen kalmeert
en de regen gemaakt is
van whiskycola –en
bruiswater tussendoor–
en toch: ik word desondanks de weg die ik heb afgelegd
permanent geweerd
omdat ik in dit Paradijs
op basis van mijn
Perverse ideeën
terecht
word gediscrimineerd

III.

Ik stol terug naar de planeet
en word een kindje van klei

Met mijn voeten in een babydoek
wiegt een kale milf
me met de liefste hitlergroet
in haar politie-armen
tot rust
We doen een binnendienst
en kriebelen elkaars
dierlijke delen
onder luid boegeroep
van twitter

Ik schmink en vermink me
en word zodoende ook
een moffenhoer
Het is heerlijk simpel, voor mij,
maar heel snel voorbij

(intermezzo, wanneer ik even uit bad stap, de kamer verlaat en met een handdoek rond mijn middel een nieuw glas haal)

In mijn gedichten
is alles sintels en smoke
Ik damp ervan op de trap
En als zacht gerampetamp
tik ik op het ritme van
een paar seconden
drie keer kordaat op mijn billen
nadat ik mijn handdoek heb
laten zakken naar de kat
Daarna miauwen we
naar elkaar
in wederzijdse bevreemding
en gaan elk weer onze eigen weg

Eens terug binnen,
met een dorre slok nog
op de lippen
speel ik in gedachten
eeuwig met de tepels
van de tijd
Ik ben nog altijd
klein en alweer mannelijk
zonder grote
dromen, mijn oudgeworden,
leren ogen hoeven niet meer dan
het loeren
naar het jeugdig
voorkomen
van een frisgewassen
vrouwelijk lijf

IV.

Ik word nu na moffenhoer ook
eindelijk een vrouw

(voor één dag
maar veel verandert er vanbinnen niet
ik kom nog steeds amper buiten
en kom met weerzin uit mijn bad)

mijn lange haren verraden het
niet,
maar ik ben zoiets wat je
een militant feminist
mag noemen
er staan slogans op mijn lijf
en ik rook sigaretten tijdens het ontbijt

Ik ben ook een transgender
Ergens
Maar niemand die mij begrijpt
Zodoende speel ik eeuwig
met de tepels van mijn tijd

V.

Ik heb ook hobby's

Handwerk
Ik naai dampend mijn frustraties op
goedkoop geborduurde woorden
En weef glibberig,
steek per steek, één geheel
Een ritueel
dat voor de één heel helder
en voor anderen
juist heel scheel overkomt

straks wrijf ik mijn gezicht vrij in de spiegel

maar eerst stop ik mijn hand in het vuur
voor iedereen
met onbegrip voor een ander
En ga met elk van hen hopelijk
ooit op excursie buiten
de echokamer

(Dan drinken we drie glazen witbier
in een bruin café
We worden martelaar
en voelen samen de pijn van afgelaste wielercompetities
Ik ben de wielersport
de Giro
Lombardije
en de bekkenbreuk van
huppeldepup Evenepoel)

VI.

Daarna is het wel welletjes geweest
en moeten we opnieuw
geld verdienen
om een nieuwe laptop te kopen
waarvan de spatiebalk
nooithapert
En waarvan de spellingscheck inziet
waarom het lastig is
om je uit te drukken
zónder dat men op voorhand
weet heeft van je identiteit

In dit zeldzaam moment
van zwakte
race ik zonder pitstop
nog snel
langs de stiepeltekens
van een boerderij
Ik word nu dier
en ik word tegelijk aarde
die de leemgrond moederlijk
bedekt
Ik zie als aarde mezelf (een jong dier)
met mijn eerste lief
springen

op een trampoline;
Ik ben zeven en een halve kinderjaren
en ondertussen flink uitgeput
in het donker

Ik heb toen hooikoorts
en met bolle ogen van de pollen
krijg ik desondanks mijn eerste kus
van een disneydame

Eindelijk ben ik niet meer maagd
ofzoiets

VII.

Ik stijg op van de boerderij
Ik flikker al mijn kinderlijke
herinneringen in een groot vreugdevuur
Ik ben kind
Nee, ik ben vrij
Nee, ik ben weer een gewoon
meneertje in een bad
met een ietwat nasale schrei

Ik heb van mijn innerlijke moffenhoer
moeten zweren:
"Vanaf nu geen disneydames of whiskey meer”
… alleen nog maar wijn
en Allen Ginsberg
en bikini-foto's van Lindsey Lohan
uit 2007 op het internet

en sportiever zijn
en meer oprecht
en meer aandacht hebben voor iemand die het Paradijs
wordt
ontzegd

en soms vrijheid te laten
voor een ander die een stap in je bad heeft gezet