papieren helden

1

Ik heb mijzelf dit jaar een set spijkers cadeau gedaan
ze in mijn middenrif geslagen en daar
graag gedragen ervaringen aan opgehangen
Het begon als interne expositie vol niet vergeten

Ter hoogte van mijn milt hangt hand in hand en
ongemak bij een omhelzing met een vreemde
twee schaduwen binnen één vierkante meter
een voorstelronde bij een eerste lezing

Naast mijn maag na vandaag dit gedicht
Die hang ik onder mijn vlinderstruik vol zenuwen
Tegenover Frida Kahlo en zwichten voor clichés
staat een doos zinnen die ik bang ben te vergeten
Zelfs samen dansen kan nu enkel in gedachten
Zelfs samen dansen kan nu enkel in gedachten

Als ik mezelf toesta een etmaal te verdwalen
en denk aan de wand vol verleden die ik aanleg
klimt in een onvoorzien moment
het gewicht van een woord als oversterfte op mijn rug

Dat noopt tot knielen en struisvogelgedrag
Met mijn ogen-oren-mond vol stof en stukjes wereld
klinkt in de verte de echo van voorgenomen stappen
trilt een herinnering van voetzolen tot kruin

De belofte vrij te lopen
leerde mij een heel leven geleden
rechtop te komen staan

Na leren staan kwam vanzelf een eerste stap
en na veel rennen op een dag ook de honderd meter sprint
maar wij hadden elkaar een marathon beloofd —
Dit is een duurloop

En elke dag is zondag
een dag die ons toelacht —traag de wonden likt
van oudsher dwingt tot stilstand
Dag van wachten op een startschot
Dag van 10 weken vakantie
van verbranden op een eiland in een digitaal resort

Dag van rondedans der mensen op post-it formaat
Geamputeerd van maan- tot zaterdag
strompelen we voort in elke dag dezelfde dag

Dag van broeden op een grap die leed begraven kan
onder de geur van natte aarde en vermaak
Dag van verhalen die te lang niet zijn belichaamd

Deze dagmerrie mist een regisseur die me vertelt
waar en voor hoelang ik moet gaan zitten
In welke stilte we dit land betreden mogen
hoe en wanneer we weer aan zet komen

Tot die tijd vind ik een tijdelijk verblijf
in het oog van de oorkaan
waar temidden van de chaos
één woord zich in mij vasthaakt

Fantoomgeluk
Dat is in gedachten samen mogen dansen

2

Drie jaar geleden zijn er woorden begonnen mijn lichaam in te vallen
Ik heb ze geaccepteerd als imaginaire vrienden
die me gezelschap houden in tijden van
dertig vierkante meter

Inmiddels ken ik klinkers die een stem dragen
en medeklinkers die een leven lang bezig zijn
hun bestaansrecht te bewijzen

Soms wurmen ze zich een weg naar buiten
zodat ze niet in mij
maar bij een ander in verval raken

Een wereld geleden vlogen wij hoger dan vogels
bouwden gebouwen die de wolken krabben
en een net van wegen waarin we files en daarna de aarde
in de val dachten

maar nu het luchtruim weer van eksters is
die onverschrokken aan gezinsuitbreiding werken
en de wateren zijn ontdaan van mensmateriaal
halen wij buiten naar binnen
zetten een stoel voor het raam
en dromen daar over ieder die we missen

We noemen dat vanaf vandaag heimwee

Vannacht schrok ik wakker in een bed vol klanken
woorden verfrommeld tussen dekens en mijn benen
strekken zich uit als ik opsta
en het raam openzet

Op mijn kussen ligt alleen nog stupéfait
als restje van een verenigd Europa