papieren helden

met een vroeger vriendje werd ik het over grenzen maar niet eens
ik heb van hem alleen het woord bewaard dat hij als kind bedacht

voor de tranen op het autoraam als je in de regen rijdt
waarkalenders denk ik elke keer nog als ik veilig achter autoruiten

zie hoe buiten het water zich een weg zoekt over het glas hoe
druppels alles wazig maken terwijl ik droog blijf en onaangeraakt

vandaag denk ik aan kalenders waar alweer een kruis op moet
omdat een wereldleider niet aan grenzen doet, niet om waarheid

of om mensen maalt - het stormt en jaagt en wij zitten veilig achter glas
en zien de wereld buiten huilen, zien hoe druppels over ruiten vluchten

stromen hopen zich op in de hoeken, wachten tot iemand het raam
opendoet, een hand uitsteekt naar wie een plek zoekt om te schuilen