papieren helden

Lentelucht

1

Een man en een vrouw kopen een huis. Ze gaan in het huis zitten en beginnen met dobbelen. Soms wint de man, soms wint de vrouw, maar rijker worden ze niet. Boos smijt de vrouw de dobbelstenen uit het raam en zegt dat ze er klaar mee is. De man kijkt ontevreden en zegt niets. Hij denkt dat hij nog kan winnen, hij twijfelt of hij nog kan winnen, hij denkt: bij twijfel is er altijd kans.

2

Een tijd lang blijven de man en de vrouw met de ruggen naar elkaar toe zitten. Dan loopt de vrouw naar de markt en komt terug met twee takken vol bladeren. Ze zet het raam open, drukt de takken tegen haar hoofd en roept naar de vogels. De man loopt naar het buurtcafé om de hoek. Hij komt nooit aan in het buurtcafé, hij komt ook nooit terug. Het gekwetter en gefluit in de lentelucht drijft hem tot waanzin.



Funky de Funkhaas

1

Het is laat op de avond als Funky de Funkhaas zijn woning verlaat. Wortels komen hem de strot uit. Er zal gedronken en gedanst worden.

2

In het donkere discobos ontmoet Funky de Funkhaas Valerie de Vlinder. Ze maken een afspraak. Als Funky de Funkhaas binnen een minuut vijftien salto’s kan maken op de beat van Daddy Cool mag hij met Valerie de Vlinder mee naar huis en krijgt hij haar geweer. In het geweer zit één kogel. Hij mag schieten op wat of wie hij maar wil.

3

Funky de Funkhaas is niet voor één gat te vangen. Hij maakt de vijftien salto’s met gemak. Thuis overhandigt Valerie de Vlinder hem het geweer. Funky de Funkhaas gaat voor het raam staan, legt aan, en schiet de maan uit de lucht.

4

De maan valt dwars door het dak in de woning van Valerie de Vlinder. Niet eerder was alles zo mooi verlicht. In de verte glittert en sprankelt het donkere discobos. ‘O Funky!’ zucht Valerie de Vlinder. Ze valt in de armen van Funky de Funkhaas en verandert in een wortel.



Sneeuwscooter

1

Vanuit de verte ziet ze de sneeuwscooter aankomen. Ze zit op de vensterbank van haar huis, leunt met haar rug tegen het raam, rookt een sigaret. Verlaten straten zover ze kijken kan, nergens mensen of verkeer.

2

De sneeuwscooter stopt vlak voor haar voeten en een vriendelijk kijkende man stapt af. ‘Er is geen sneeuw,’ zegt ze. Lacherig kijkt de man om zich heen, doet net alsof hij haar niet goed gehoord heeft. ‘Er is geen sneeuw,’ herhaalt ze.

3

Opnieuw kijkt de man in het rond. Even voelt hij aan het witte sneeuwpak dat zijn lichaam omhult, onwennig, alsof hij de stof nooit eerder in zijn leven heeft gevoeld. Zijn ogen worden groot, zijn lach verdwijnt. De vrouw werpt de sigaret weg en loopt naar binnen.