papieren helden

1

Het schaap begint een metalband. Ze noemt de band Sheep of Doom. Voor kleine zalen zingt ze liederen van dood en depressie en destructie. Haar liedjes dragen titels als: Down at the Farm, Razorsharp en Dying between Barbed Wire. Het schaap laat haar vacht groeien. ‘Ik ben nergens voor geknipt en ik ben er trots op!’ brult ze, en ze steekt een poot in de lucht.

2

Kaartjes worden amper verkocht. Na een optreden zit het schaap vaak alleen aan de bar. Ze herinnert zich de barvrouw die zei: ‘Eigenlijk hoort dat niet, een schaap dat grunt.’ Was het wel oké geweest als ze gevoelige pianoballads had gezongen? Nee, schudde de barvrouw het hoofd, dat was ook niet oké geweest.

3

Als het schaap haar nieuwe lied Burn your motherfucking sweaters voor het eerst speelt, beginnen de vijftien bezoekers in de zaal te joelen. Het is het laatste optreden van het schaap en haar band Sheep of Doom. Daarna wordt ze niet meer geboekt. De verkoper in de slijterij ziet het schaap steeds vroeger komen.

4

Later treffen de mensen het schaap in de winkelstraat. Ze speelt gitaar, ze zingt. Meestal staat ze in de buurt van kledingwinkels. Haar vacht groeit en groeit, haar gezicht verdwijnt bijna in de wol, haar stem klinkt zwak en breekbaar. De mensen begrijpen het schaap niet. Waarom laat ze zich niet scheren? Waarom staat ze niet in de wei? De mensen houden van warme truien. De mensen kleden zich het liefst in goede herinneringen.