papieren helden

1

De krokodil gaat naar een verjaardagsfeest. Niemand heeft hem uitgenodigd en toch wacht iedereen op zijn komst. Het is lastig uit te leggen.

2

In de gang hangt de krokodil zijn hoed aan de kapstok. Dan loopt hij door naar de woonkamer. ‘Daar ben ik dan!’ Met zijn staart zwiept hij de cadeaus van tafel. De krokodil zegt: ‘Ik ben de tijd. Mijn schubben tellen oneindig lang achteruit en mijn muil is een poort die eenmaal gesloten nooit meer opent.’

3

Tientallen dierenogen bekijken de krokodil aandachtig. Hij raapt de cadeaus van de grond, legt ze terug op tafel. ‘Sorry daarvoor. Maar kom op!’ roept de krokodil. ‘Laat het feest beginnen! Er is iemand jarig!’ Hij wijst naar een antilope met een papieren hoedje op haar kop en een roltoeter tussen de lippen.

4

De dieren knikken, het is inderdaad feest. Maar als ze beginnen met zingen, klinkt het alsof ze bidden in een donkere nacht. En als de cadeaus worden uitgepakt, lijkt het toch alsof er iets wordt verstopt. Gelukkig is er een playlist met fijne dansmuziek. De loempia’s zijn lekker knapperig.

5

De krokodil blijft niet lang. Hij pakt zijn hoed van de kapstok en vertrekt. Niemand ziet hem en toch weten de dieren dat hij nog steeds op het feest is. Ook dat is weer typisch de krokodil.