En we schrijven dit of dat. We proberen dingen, komen er niet uit, zoeken vooral onszelf. Maar let op, hier gebeuren dingen die niet mogen gebeuren.
Vastgebonden mensen. Door het hoofd geschoten mensen. Halfbegraven mensen. Vluchtende mensen. In de fik gestoken mensen. Stukken mensen. Handen, voeten, hoofden, twee nog witte benen aan een zwartgeblakerd lichaam.
Alles stuk, nee niet stuk, tien keer stuk, en nog een keer. Verkracht, vertrapt, vermorzeld, grijs en zwart, verpulverd en met de grond gelijk gemaakt.
Want dit land moet kapot, zie je. Dit land. Dit volk. Vernietigd. De vrouwen de mannen de boeken de beelden de humor de kinderen de kunst.
Wat is het leven waard. Dit leven. Wat heeft nog enige zin, als dit gebeurt.
En weer zijn we laat, met deze editie die hartverscheurend niet over oorlog gaat. Ook wij weer te laat. Met de kachel een graad lager. Als heldendaad.
Eerste liefde. Tja...
Twee jaar geleden, in de nacht van het Boekenbal kwam Papieren Helden uit met het nulnummer Mensenkinderen. Dus hee, we bestaan al twee jaar.
Vannacht om ons heen verzameld: Megan van Kessel, Quirijn Kuchlein, Ninke Overbeek, Floor Tinga, Elvira Chiodo, Kevin Headley, Martijn van de Griendt, Michèlle Schimscheimer, Schnauzer en Gijsje Kooter.